Depresja młodzieńcza

Przez kilkadziesiąt lat uważano, że zaburzenia depresyjne nie występują u dzieci i młodzieży, a objawy depresyjne występujące nierzadko w okresie dorastania przypisywano normalnemu rytmowi rozwoju. Choć wydaje się to nieprawdopodobne to depresja jednak nie omija szerokim łukiem najmłodszych. To nie zawsze jest tylko reakcja na, wydawałoby się, proste problemy – przeprowadzkę, utratę przyjaciół, brak akceptacji w szkole, pierwsze uczuciowe rozczarowania. To, co dla dorosłych jest proste, dla dziecka i młodego człowieka jest na miarę góry lodowej - nie do pokonania. To są ogromne problemy na miarę ich życia. I warto o tym pamiętać.

Czy każde dziecko w takiej sytuacji będzie miało depresję?

Nie. Tak samo jak z przeziębieniem, jedni są bardziej, a inni mniej odporni. Mamy wykształcone różne sposoby radzenia sobie ze stresem, ale czasem nie mamy ich wcale. Jednak depresja nie zawsze jest odpowiedzią na konkretne wydarzenie i problem. Część zachorowań nie ma z tym związku. Tak jak i w przypadku dorosłych, u dzieci u których rodzice i rodzeństwo chorują stwierdza się większą częstość występowania depresji, co wskazuje na rodzinne pojawianie się tego zaburzenia. Ryzyko zachorowania na depresję u dzieci rodziców z tym zaburzeniem wynosi od 15 aż do 45%.

Specyficzny obraz objawów depresyjnych u dzieci i młodzieży może przybrać wiele form:

- liczne, zmienne, niespecyficzne skargi somatyczne, np. bóle głowy, mięśni, żołądka lub zmęczenie, brak odpowiedniego dla wieku i wzrostu przyrostu masy ciała,

- częste nieobecności w szkole, unikanie jej, gorsze wyniki w nauce,

- wybuchy gniewu, krzyku, skarg, niezrozumiałego rozdrażnienia lub płaczu,

- ucieczka przed wysiłkiem,

- znudzenie,

- utrata zainteresowania zabawami z przyjaciółmi, wycofanie się z nich,

- u młodzieży – alkohol, narkotyki,

- społeczna izolacja, słaba komunikacja,

- obawy przed śmiercią,

- wygórowana nadwrażliwość na odrzucenie,

- wzmożona drażliwość, złość, wrogość,

- trudności w kontaktach z ludźmi,

- zachowania ryzykowne, niebezpieczne, bez przewidywania konsekwencji.

Zapamiętaj - antydepresyjny „dekalog” rodzica

1. W każdej sytuacji – zwłaszcza  kryzysowej – spróbuj postawić się na miejscu dziecka.

2. Miej oko na symptomy stresu czy początkowych zmian depresyjnych u dziecka.

3. Nie programuj nadmiernie dnia dzieciom, zostaw im zawsze słuszną dozę czasu wolnego.

4. Zachęcaj dzieci do ćwiczeń fizycznych i relaksacyjnych oraz zdrowego   odżywiania.

5. Nie tłum frustracji dziecka – naucz je wyrażać swoje emocje (oczywiście w społecznie akceptowany sposób).

6. Nie „zarażaj” dziecka swymi kłopotami człowieka dorosłego.

7. Rozmawiaj ze swoimi dziećmi

8. Ułatwiaj dzieciom kontakty z ich rówieśnikami (zwracając rzecz jasna roztropną uwagę na towarzystwo dziecka).

9. Dbaj aby uśmiech  jak najczęściej gościł na twojej twarzy.

10. Czytaj  publikacje, poświęcone życiu dzieci i młodzieży.

Liczba zachorowań na depresję u dzieci ciągle rośnie. Można mówić o chorobie naszej cywilizacji. Z tego, też powodu Ministerstwo Zdrowia rozpoczęło ogólnopolską kampanię „DEPRESJA. Rozumiesz – pomagasz”. Celem kampanii jest edukacja w zakresie profilaktyki i wczesnego rozpoznawania symptomów choroby. Zachęcam do odwiedzenia strony internetowej tej akcji i poznania przyczyn, objawów choroby oraz możliwych form jej leczenia. Na stronie dostępnym jest test samooceny depresyjnej.

wyleczdepresje.pl - Kliknij

pedagog szkolny